என் பயணம்....

நாங்கள் வருடா வருடம் சிவராத்திரிக்கு எங்கள் குலதெய்வம் கோவிலுக்கு செல்வோம்.  காரில் தான் பயணம்.  செய்வோம் சென்னையில் இருந்து 600 கிமீ தொலைவில் வத்தலகுண்டு என்ற ஊரை தாண்டி தேவதான பட்டி என்ற கிராமத்தில் அந்த கோவில் உள்ளது. எங்களுக்கு விவரம் தெரிந்து அந்த கோவிலுக்கு அப்போது தான் சென்றோம்.  வத்தலகுண்டு வரைக்கும் தான் வழி தெரியும், அதற்கு பிறகு தேவதான பட்டிக்கு போக வழி தெரியாது, யாரையாவது கேட்டுத் தான்   போக வேண்டும். எங்கு கோவில் இருக்கு என்று தெரியாது. 

  

சென்னையில் (மணலி புது நகர்) இருந்து கிளம்பினோம். சென்னை எல்லையை தாண்டுவதற்கு மூன்று மணி நேரம் ஆனது எங்க அண்ணன் தான் கார் ஓட்டுவார், தேசிய நெடுஞ்சாலை வந்தவுடன் எங்களுக்கு பயம் வந்து விடும். எங்க அண்ணனுக்கு அடிகடி தேசியநெடுஞ்சாலையில் பயணம்  செய்வதால் பயம் இல்லை, 

அங்கு விபத்து நடந்து நொறுங்கிய வாகனங்கள் சாலை ஓரத்தில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டு இருக்கும், அதைப் பார்க்கும் பொழுது பயம் மேலும் அதிகரிக்கும், நம்ம வண்டிக்கும் விபத்து நடந்தால் நாளை இப்படி தான் நிறுத்தி வைப்பார்களோ என்று மனதிற்குள் தோன்றும்.  வண்டி ஓட்டும் எங்க அண்ணனை டேய் ஒழுங்கா வண்டி ஓட்டுடா பொறுமையா ஓட்டுடா என்று கிண்டலுக்கு சொல்வேன். (கிண்டல் எல்லாம் இல்லை உள்ள இருக்கும் பயம்) நன்றாக தான் வண்டி போய்கொண்டு இருந்தது 

ஒரு இடத்தில் டீ குடிக்க வண்டியை நிறுத்த சொன்னோம். ஸ்கார்பியோ (scorpio)  காரை அப்படியே ஒயிலாக நிறுத்துகிறேன் சொல்லி, பாதி வெட்டி வைத்து இருந்த மரத்தில் டயர் அடி வாங்கியது, ஆனா ஒன்றும் ஆகவில்லை அங்கேயே கொஞ்சம் நேரம் இருந்தோம் டீ குடிக்க வண்டியை நிறுத்தி விட்டு டீ குடிக்காமலே கிளம்பினோம், எங்க அண்ணனை சொன்னோம், ஒழுங்கா ஊருக்கு கொண்டு போய் சேர்த்துவிடு, டீ குடிக்கனும் சொன்னது குத்தமா என்று கேட்டோம்,  இவன் நமக்கு பால் வாங்கி தர ஏற்பாடு செய்றான் எல்லாம் கொஞ்சம் உசாரா இருங்க நான் சொன்னேன்.

திருச்சியை நோக்கி வண்டி சென்று கொண்டு இருந்தது, போகும் வழியில் ஒரு கார் எங்களைமுந்தி செல்லப் பார்த்தது நாங்க அந்த காரை விட வேகமா சென்றோம் அந்த காரை முன்னே செல்ல விடமால் தடுத்தோம், அந்த காரும் எங்களையே தொடர்ந்து வேகமாக வந்தது, இப்படி ஒரு கிலோ மீட்டர் வரை அந்த கார் எங்களை பின் தொடர்ந்தது, சரி அந்த காருக்கு வழி 

விடுவோம் என்று முடிவுக்கு வந்து வழி விட்டால் அவர்கள் காரை நிறுத்தி உங்கள் கார் டயர் "பஞ்சர்" என்று சொல்லிவிட்டு போனார்கள், காரில் இருந்த நாங்கள் அனைவரும் சொன்னோம் நீ 

நல்லவன் டா... நீ நல்லவன் டா... யாறோ ஒருவர் அவர் நாங்கள் அவரை முந்தி செல்ல பார்த்தாலும் நாங்கள் எப்படி போனால் என்ன என்று இருக்காமல் எங்களுக்கு உதவி செய்தார் மனித நேயம் இன்னும் இருக்கத்தான் செய்கிறது 

அது தேசிய நெடுஞ்சாலை அங்கு டயர் மாற்ற முடியாது அப்படியே பொறுமைய வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு திருச்சி சென்று "பஞ்சர்" சரி செய்தோம். டீ குடிக்கும் இடத்தில் டயர் அடி வாங்கியது தான் "பஞ்சர்க்கு காரணம், பக்கத்தில் பஞ்சர் ஒட்டும் கடை இருந்தது அப்படியே சரி செய்து விட்டு நல்ல ஓட்டல் இருக்கும் இடமா பார்த்து நிறுத்தி அந்த வேலையை முடித்து விட்டு போவோம் என்று பார்த்தால், கோவிலுக்கு போகும் போது non veg சாப்பிட கூடாதாம் என்று ஒரு குண்டைத் தூக்கி போட்டார்கள், அடுத்த வருடம் அந்த rules எல்லாம் உடைத்து விட்டோம், non veg சாப்பிட்டு தான் போனோம்.  

எப்படியோ வத்தலகுண்டு வந்து சேர்ந்தோம் அப்போ மணி 3.30AM  அங்கயே ரூம் எடுத்து தங்கி விட்டு காலையில் தேவதானபட்டிக்கு போகலாம் என்று சொன்னோம். கோவில் இடம் இருக்கும் அங்கே போய் படுக்கலாம் என்று எங்க அம்மா சொன்னார்கள், நாங்களும் சரி ஊருக்கு உள்ளே போகலாம் என்று கிளம்பினோம். தேவதானபட்டிக்கு எந்த வழியில் போகணும் என்று கிலோ மீட்டர் போர்டை பார்த்தால் அதில் சினிமா போஸ்டர் ஒட்டி வைத்து இருந்தார்கள் அதை கிழித்து விட்டு எந்த வழி என்று பார்த்து தேவதானபட்டிக்கு சென்றோம். அங்கே பார்த்தால் வஜ்ரா வண்டி நின்றுக் கொண்டு இருந்தது. எங்களுக்கு ஒரே குழப்பம், அங்கு சில போலீஸ்காரர்கள் நின்றுக் கொண்டு இருந்தனர். அவர்களை கேட்டால் இங்கு ஒரு பிரச்னை நடந்து இருக்கு, நீங்க பார்த்து போங்க எனச் சொன்னார்கள், பிரச்னை என்று சொன்னார்களே தவிர என்ன பிரச்னை என்று சொல்ல வில்லை 

அந்த ஊரில் "ஜாதி கலவரம்" நடந்து இருக்கு தடுக்க வந்த மூன்று போலீஸ்காரர்களை வெட்டி விட்டார்கள் அந்த கிராம மக்கள், அடடா நாங்க வந்த நேரம் பார்த்தா ஜாதி கலவரம் வர வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டோம். அப்படியே கோவிலுக்கு சென்றால் அங்கு யாரும் இல்லை. மறுபடி வத்தலகுண்டு வந்து ஒரு அறை எடுத்து தங்கி விட்டு காலை மீண்டும் தேவதான பட்டி வந்தோம், நாங்கள் 20 வருடத்திற்கு முன்பு எப்படி பார்த்தோமா அப்படி தான் இப்போதும் இருந்தது 

சிவராத்திரி இரவு கோவில் அருகில் முருகன் மலை உள்ளது மலை மேல சிவன் கோவில் உள்ளது அங்கு பூஜை நடக்கும், எங்க அண்ணன், எல்லாம் மலை ஏறி சாமி கும்பிட சென்று இருந்தனர், மறு நாளை காலையில் மலையிலிருந்து இறங்கி வந்தவர்களை அழைத்து வரலாம் என்று காரை எடுத்தால் கார் ப்ரேக் பிடிக்க வில்லை. என்ன செய்வது அன்று இரவு சென்னை திரும்ப வேண்டும், அந்த சின்ன கிராமத்தில் scorpio காருக்கு ஏற்ற மெக்கானிக் யாரும் இல்லை.   ப்ரேக் இல்லாமல் handbrake மட்டும் வேலை செய்தது.

அன்று இரவு சென்னை திரும்ப வேண்டுமே, என்ன செய்வது என்று யோசித்து ஊரில் இருக்கும் எங்க அண்ணன்கள் எல்லாம் லாரி ஓட்டுபவர்கள் அவர்கள் யரோ தெரிந்த மெக்கானிக் ஒருவரை அழைத்து வந்து என்ன காரணம் ஏன் ப்ரேக் புடிக்க வில்லை என்று கண்டறிந்தனர். ஒரு வீலில் மட்டும் ப்ரேக்சூ தேய்ந்து விட்டதாகவும், இந்த ப்ரேக்சூ இங்கு கிடைக்காது, திண்டுக்கல் போய் தான் வாங்கணும் அங்கேயும் அந்த பொருள் கிடைக்க ரெண்டு நாள் ஆகும் என்று கூறினார், 

என்ன செய்வது நாளை சென்னையில் இருக்கணும் என்று யோசித்து நான்கு வீலில் ஒரு வீலில் தான் ப்ரேக்சூ தேய்ந்து இருந்தது, அந்த ஒரு வீலில் இருந்து அந்த ப்ரேக்சூவை கழட்டி வைத்து விட்டு காரை ஓட்டலாம் ஆனா அது ரொம்ப ஆபத்து, வேகமாக போகும் போது ப்ரேக் புடித்தால் செயல் இழந்து விடும் என்று மெக்கானிக் கூறினார். அதனால் இரவு பயணத்தை ரத்து செய்து விட்டு பகலில் பொறுமையாக சென்னை வரலாம் என்று முடிவு எடுத்தோம், ப்ரேக் பிடித்தாலும் வண்டி உடனே நிற்காது எந்த நேரத்திலும் ப்ரேக் செயல் இழுக்கும் என்று தெரியாது. அதனால் பயந்து, பயந்து வண்டியை ஓட்டி வந்தோம். எதிரில் வரும் லாரியை பார்த்தல் எமன் வருவது போல் இருக்கும், சென்னை வரும் வரை பயந்து பயந்து வந்தோம் நல்ல வேலையாக ஒன்றும் நடக்க வில்லை நல்லபடியாக வந்து சேர்ந்தோம்.   

டிஸ்கி :நாம் எங்கு பயணம் செய்தாலும் வீடு வந்து சேரும் வரை நம் உயிர் போய் உயிர் வந்து விடும், வீடு வந்து சேர்ந்தால் தான் நிம்மதி


 

	Tweet